Агар дар замони
кӯдакии Ибни Сино ҳамин хел мактабҳое, ки имрӯз дорем, мебуданду Абӯалӣ дар он
таҳсил мекард, ҳеҷ вақт алломаи бузург намешуд. Зеро дар ин клосе, ки 30-40
бача чун моҳиёни намакзадаи бӯшка зич нашастаанд, муаллим имкон надорад, ки бо ҳар
як шогирд алоҳида кор кунад.
Дарс 45 дақиқа аст ва
дар ин муҳлат муаллим мавзӯъро фаҳмонида, танҳо бо як-ду савол посух дода
дониши 1-2 нафарро санҷида метавонад, агар хеле ӯҳдабаро бошад.
Ибни Сино ягон илмро
дар назди ягон донишманд пурра фаро мегирифт, сипас падараш барои гузаштани
илми дигар муаллими дигар меёфт. Яъне Ибни Сино дар мактабе таълим гирифтааст,
ки як шогирд ба як муаллим будааст.