Ифодаҳои обдори самарқандиён – 44

Кори шабу хандаи рӯз.

Яъне кори шабона бенуқс намешавад. Инсон бояд ҳама корҳоро дар рӯз анҷом дода тавонад.

Ҳақи устод аз падар беш аст.

Яъне щогирд ба устоди худ на камтар аз падар бояд ғамхорӣ кунад.

Гапаша зану гӯшаша каш.

Дар бораи касе сухан кунанду худаш биёяд, чунин мегӯянд.

Даҳанашба об гифта шиштас.

Яъне хомӯш нишастааст, сухан кардан намехоҳад.

Одами даҳонкалон.

Шахсе, ки дар маъракаҳо аз ҳар боб сухан мекунад.

Ифодаҳои обдори самарқандиён – 43

Саг соҳибашро намеёбад.

Дар бораи бесарусомонии баъзе идораҳо мегӯянд.

Як йигитба чил ҳунар кам аст.

Ин мақол дар  замони нав муҳим шуда монд. Зеро як чавонмард танҳо бо як хели ҳунар рӯзгори хонаводаашро таъмин карда наметавонад. Яъне вай дар шароити имрӯза камаш 7-8 хел касб дошта бошад, имкони васеътар пайдо мекунад.

Лояш аз хоктеппаи паст гирифтагӣ.

Дар бораи сарватмандони бесаховате мегӯянд, ки ба ягон кори хайр ягон сӯм намедиҳанд. Ба он маъно лой мегӯянд, ки худо ҳазрати Одамро аз лой сохта буд. Ва одами хеле пастфитрат бошад, лояш аз ботлоқ гирифтагӣ низ мегӯянд.