Инак як шумораи ҳафтаномаи навтаъсиси «Озодагон» (рақами 9) ба дасти мо расид. Аз расидани ин кабўтари озоди дар арафаи Наврўз чанд нафаре, ки дар Самарқанд онро даст ба даст хонданд, изҳори шодмони карданд, ки дар Точикистон ҳанўз ҳам озодандешиву ошкорбаёни вучуд доштааст ва як миллатдўсте ватанпарваре фарҳангие покизатинате чун Зафари Суфи метавонистааст аз гиребони депутатҳо (ба вакилони мардуми гуфтан забон нарафта махсус калимаи «депутат»-и русиро истифода кардам) бигираду сахт такон дода бигўяд: Шуморо, ки мардум интихоб кардааст, чаро вақте, ки бачаҳои ин мардум дар Русия кушта мешаванд, чизе намегўед, коре намекунед? Шуморо магар ба депутати скинхедҳои Русия интихоб карда буд? Баъди хондани ин мақола доктори илмҳои филология, профессор Садри Саъдиев чунин гуфт:
Дар даҳ соли охир чунин мақолае, ки саршор аз навандеши аст, бори аввал мехонем. Ба қалами Зафари Суфи қоилам, ба ў бигўед, ки чунин мақолаҳоро зиёдтар нависад.
Танҳо касе, ки аз мағзи чон барои миллаташ дилаш месўзад, чунин мақола менависад. Мақолаи дар «Озодагон» чоп кардаи Зафари Суфи «Ман ба золим ҳам ба мардум ҳам нафрат дорам!» ягона набудагист. Мо аз мақолаҳои дигари ин равшанфикри саҳарқалам хабар надорем, хусусан точикони бурунмарзи. Ва маслиҳат ин аст, ки ў ё сомонаи интернетии «Озодагон»-ро боз кунад ё чунин мақолаҳои асосии «Озодагон»-ро бо унвони «Озодагон» торнамо боз намуда дар он гузорад.
Бовар дорам, ки дар ин сурат берун аз Точикистон чандин ҳазор мухлис ва тарафдорону ҳамфикрон пайдо хоҳад кард.
Дар охир мехоҳам бо як латифа суханамро хотима бахшам: Як рўшанфикре миллатпарасте ба парлумони чумҳурие (намегўям кадом чумҳури, зеро часорати Зафари Суфиро надорам) омада ба минбар баромада ба вакилони халқ рў оварда мегўяд: Ман омадам, ки ба вичдони шумо мурочиат кунам!
Депутате аз чои нишастааш мегўяд: Ту ўро дар кучо дучор шуди?
Инак, Зафари Суфи мурочиат кардааст, ба вичдони шумо рафиқон депутатҳои мардуми ё номардуми. Агар вичдонатон ҳанўз ҳам бо шумост…
Комментариев нет:
Отправить комментарий