Ифодаҳои обдори самарқандиён – 25

Кулли ёмин – бадтар.

Аз баланд шудани нархҳо касе шикоят кунад, ҳамсӯҳбаташ ин мақолро ба забон меорад.

Баъди ош як дам набош.

Палавро ош мегӯянд. Таоми серравғану сергӯшт, ки ҳаст, ҳазмаш мушкил аст барои организм.

Ба инсабаб баъди хӯрдани палав дам гирифтан беҳтар аст, то ки ба дил зӯр наояд.

Марда биниаш бошад, бас.

Яъне зебоӣ хоси мардон нест.

Хушрӯгия ба табақ намемонанд.

Яъне ҳусн чизе нест, агар зан таоми болаззат пухта натавонад.

Хешӣ ба хешию, савдо – бегона.

Яъне ба фурӯхтани чизе ба хешон чун ба бегона муносибат мекунанд.

Ифодаҳои обдори самарқандиён – 24

Ба писарамон ғилоф гирифта  додем.

Яъне зандор кардем.

Кор ханҷар мекунад, на ғилоф.

Яъне мард бояд кор кунад, на зан. Вақте ки занҳо ба шаҳрҳои дур ба мардикорӣ мераванд, бачаҳо бесаробон мондаанд, ин зарбулмасали кӯҳнаи халқӣ бо тобиши нав ҷилва мекунад.

 Зани ёшу шӯи  пир, сават мону чӯҷа гир.

Чирчираки таги тобут.

Ҳосили чунин занушӯӣ.

Ифодаҳои обдори самарқандиён – 23

Киникашон ба ҳамдигар бастагӣ.

Нофро самарқандиён киник низ мегӯянд. Ин ҷо таъна ба он ки бе ягон ҳамроҳи доимӣ он одам ба ҷое рафтан намехоҳад.

Такка бошаду шир тияд.

Такка – бузи нари бадбӯй аст, ки бо ин нуқс дар гуфтугӯ истифода мешавад.

Вақте ки аз ошхонае бо аробачаи пури ахлот берун омадани бомжеро мебинам, ин мақол ба ёдам меояд. Яъне ин мақол дастури кории бизнесменҳои кӯҳнаву нав аст.

Хӯрӣ  катта шавӣ, нахӯрӣ латта шавӣ.

Зарбулмасали хомфарбеҳу тағораишкамҳо.