Академияи аввалини ман

Мактаби аввалин дар дил ва мағзи ҳар як инсон мақоми волои худро дорад. Аввалин ҳарфро дар ин ҷо омўхтаам. Аввалин ҷумларо дар ин ҷо навиштаам. Нахустин мақолаам дар моҳномаи девории он баромада буд.

Худам низ рўзномаи девории синфамонро таҳия мекардам. Ва дар поёни он забт менамудам: Ҳайати таҳрир. Ҳол он ки ҳам муаллиф, ҳам муҳаррир, ҳам рассом худам будам. «Субҳи Шарқ» ном монда будем онро, ҳол он ки Шарқ куҷову рўзномаи девории дабистон куҷо?

Ҳамин тавр мактаби рақами 16-и ноҳияи Самарқанд дар пайдо кардани роҳу равиши хоси камина дар ҷодаи ҳаёт таҳкурсӣ гузоштааст.

Муаллимони ин мактаб, ки ба камина низ дарс додаанд, ҳама одамони хубе буданд. Сатҳи донишашон паст набуд ва баланд ҳам набуд.

Мактаби рақами 16 дар деҳаи Ўрташиқи ноҳияи Самарқанд воқеъ гардида буд, аммо дар он муаллимони шаҳрнишин Анастасия Иванова, Рубинов, Абовян, Крамаренко, Ҳодизода ва дигарон дарс медоданд, ки мақоми ин мактабро ба дараҷаи мактабҳои шаҳр баланд баардошта буд.

Роҳбари синфи мо омўзгори физика Аҳадов буданд ва муносибати сахтгиронаашон сабаби ҳифзи интизом буд.

Чанде пеш бо он кас дар маъракае ҳамсўҳбат шудем ва ман хислатҳои хубашонро ёдрас кардам.

Эсанқул Тўрақулов ва Неъмат Шарифов ба ман аз адабиёт дарс додаанд.

Одоби суханронӣ, солорӣ ва дар воқеаҳои ногувор саросема нашуда амал карданро аз Эсанқул Тўрақулов омўхтаам. Хатӣ хубе доштанд, ҷояшон ҷаннат.

Аммо дар кашфи қобилияти эҷодиям, хидмати Анастасия Романовна калон аст. Анастасия Романовна бо тарзи хоси либоспўшӣ, суханронӣ ва муносибат бо ҳар як талаба маданияти баланди асилзодаи русро намоиш медод. Ба дарс нусхаи осори рассомони бузургро оварда ба мо аз рўи он навиштани таассуроти худро меомўзонд. Ҳамин тавр завқи зебоишиносию зебоипарастии маро сайқал додааст. Сипас аз рўи манзараҳои зиндаи табиат навиштани лавҳаҳоро омўзонд. Ман баъди дасрҳои ин омўзгор дар худ қобилияти нависандагӣ доштанамро кашф кардам. Ва қарор додам, ки ба факултаи суханшиносии тоҷики донишгоҳ дохил шавам, журналистӣ ва нависандагиро пешаи худ қарор диҳам.

Ман дар бораи Анастасия Иванова дар вақти дар Самарқанд зиндагӣ карданаш (афсўс ки ба Русия кўчидааст) ба нишони арзи сипос мақолае навишта бо сурат дар рўзномаи «Омўзгор» чоп карда будам. Баъди чопи ин мақола боре ба дидани волидонам аз Душанбе ба Самарқанд омадам. Ўро дар роҳи мактаб дучор шудам, ки ба сўи шаҳр қадам мезад. Мақоларо хондааст, хеле хурсанд буд. Гуфт: - Ба ту насиҳати ман ҳамин: - Ба Самарқанд наё, оби дари хона хира аст, мегўянд тоҷикон.

Мактаби аввалини ман – Академияи ман! Ман туро аз ҳама мактабҳои дигарам авлотар медонам. Ба ҳамин сабаб рақами 16-ро дўст медорам.