Адаш Истад, умраш дароз бод, дар вақти таҳсил дар мактаби таълими ҳамагонӣ газетаи деворӣ мебаровард.
Аввал газетаи девории синфи худ, баъд газетаи девории мактабро.
Ин кор, ки маҷҷонӣ буд, ба ў касе ҳатто аз фаъолон ва омўзгорон кўмак намекарданд.
Тарҳи рўзномаро худаш мекашид, суратҳоро худаш ёфта ҷой медод, худаш мақолаҳо менавишт (баъзан аз номи ҳамсабақҳо) ва дар охир бо мех ба девори долони мактаб мекўфт.
Адаш Истад умраш дароз бод, имрўз низ ҳамин вазифаи маҷҷониро бар ўҳда гирифтааст. Фарқ ин аст, ки акнун газетаи девории ўро, ки блоги Герби шердор ном дорад, тамоми олам хонда метавонад. Гўё ки ин газета дар осмон овезон аст. Ба фалак менависад, барои малак менависад.
Мегўянд, ки инсон дар охири умр ба он ҷое бармегардад, ки роҳи эҷодиро оғоз карда буд.
Рўдакӣ низ ба зодгоҳи худ баргашту вафот кард. Зиндагӣ роҳи хатти рост нест, давра, яъне доира аст, гуфтаанд гузаштагон. Эҳтимол рост будагист. Наход, ки Адаш Истад мисли аспи ҷувоз аз он ҷое, ки қадам бардошта буд, кайҳо чандин бор убур кардааст?
Эй муштариёни равғани пок! Аспи ҷувози ў ҳоло хаста нагардидааст ва боз садҳо маротиба рў ба рўятон хоҳад омад!
Агар дар рўи сайёраи Замин бо як хатти рост биравӣ оқибат ба ҷое хоҳӣ расид, ки дар оғоз қадам ниҳода будӣ.
Каҷ аст-ин дунё! Эй ҳамроҳони рострави ростандешу ростгўю ростамал умратон дароз бод!
Комментариев нет:
Отправить комментарий