Ба Тоҷвар сипос, ки аз ҳикояи камина 20 ё 30 сол пеш бо унвони «Одами говкалла» чоп намудаам дар гўшаи шарҳу тафсири блог ёдовар шудааст.
Ҳикояҳои фантастикии камина заминаҳои бумӣ доранд, аз ҷумла зидди зуҳуроти бади маҳалгароӣ нигаронида шудаанд.
Маҳалгароӣ дар Тоҷикистон дар замони шўравӣ ба вуҷуд омада хеле ривоҷ ёфт, ки сабабаш ба вуҷуд наомадани консолидацияи тоҷикон дар пойтахти нав шаҳри Душанбе аст.
Мегўянд, ки имрўзҳо маҳалгароӣ авҷу нерўи нав дорад. Намедонам, зеро солҳои охир дар он ҷо набудам. Аммо ёдоварии Тоҷвар аз ин ҳикоя гувоҳӣ дод, ки ҳанўз ҳам ин асар актуалӣ аст ва ба ин хортир манзури блогхонҳо мегардад аз китоби «Баъди ҳазор сол…» Душанбе – 1987. Ба ғайри ин ҳикояҳои «Сарнавишти Кибербой» (маҷмўъаи «Замир») Душанбе, 1978 ва «Бузҳо ва гўсфандон» (маҷаллаи «Садои Шарқ», 1991, №4) ба ин мавзўъ дахл доранд.
Комментариев нет:
Отправить комментарий