20-ӯми июн – зодрӯзи шоир Хумӣ

Ҷамол Сироҷиддини Хумии Самарқандӣ бародари Баҳодури Танбӯри Тайлоқист, ки дар айни авҷи эҷод панҷ сол пеш вақти шеърхонӣ дар назди мардум аз сактаи дил ногаҳон вафот кард. Аз рузи аввали қалам гирифтанаш то соати охири умраш шоири ҳақиқӣ буд, ҳам аз дарун ҳам аз берун. Тоҷик буд, аммо аз адибони ӯзбек дӯстони зиёде дошт, аз Бухоро, Фарғона, Тошканд ва дигар чойҳо ба хонааш шоирон меомаданд. Бо шароби дастӣ ҳамаро зиёфат мекарду шеъхонӣ баргузор мегардид. Афсӯс, сад афсӯс, ки имрӯз бо мо нест.

Ёдаш гиромӣ бод!

Падарбузурги Хумӣ имом-хатиби мадрасаи Тиллокорӣ буда солҳои муллокушӣ гурехта ба деҳотӣ ӯзбекнишин паноҳ бурдааст ва аз ин сабаб Хумӣ дар мактаби ӯзбекӣ хондааст.

Ин шеъри камина аз китоби “Оҳангҳои Самарқанд”, саҳ 28 нашр мешавад.

ОБ УСТО ИБРОХИМЕ, ГЕНИАЛЬНОМ УЧЕНИКЕ ГЕНИАЛЬНОГО УСТО ШИРИНА МУРОДОВА

Все кто знаком мало по малу о реставрации архитектурных памятников старины Самарканда, знает, что значительная часть сложных реставрационных работ принадлежит покойному усто Иброхиму Шермухамедову.

Вместе с академиком усто Ширином Муродовым работал в Самаркандском и Бухарском залах театра оперы и балета имени Навои. Участие в реставрации медресе Куколдош в Ташкенте, оформлении театра Мукими и другие работы принесли славу самаркандскому мастеру.