Паёмнигори навқаламе аз як радиои байналхалқӣ шикоят мекард, ки ҳокими фалон ноҳия чанорҳои ду барии кўчаро буридааст, чанорҳо дарахтони миллианд, сояи хуб доранд ва ғайра.
Дарахт миллат надорад. Дарахтон танҳо географияи паҳншавии худро соҳибанд.
Дарахтони сарву санобари сўзанбарг, ки хоси иқлими салқин ҳисоб мешавад, дар минтақаҳои гарм низ паҳн шудааст. Дар замони Искандари Мақдунӣ дар атрофи Самарқанд ва кўҳҳо ҷангали коҷу санавбар будааст.
Солҳои 1969-70 дар идораи рўзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» кор мекардам. Дар хиёбонҳои шаҳри Душанбе дарахтони безеби бадбўй зиёд буданд. Бо ташаббуси камина дар ин рўзнома оиди боғдории миллию таърихӣ як мақола чоп шуд. Мири шаҳр пас аз хондани ин мақола фармон дод, ки кўчаҳоро аз чунин дарахтон тоза карда дарахтони манзаравӣ ва буттаҳое, аз қабили арғувон шинонида шавад. Аммо ҳамон вақт дар ниҳолхонаҳо аз дарахтони манзаравӣ танҳо ниҳоли чанор мавҷуд будааст. Ҳамин тавр хиёбони собиқи Ленин (ҳоло Рўдакӣ) чинорзор гардид. Ва чаноро дар дар дигар кўчаҳо низ шинондан гирифтанд. Ба он сабаб, ки дарахти беор будааст. Ва ба камобию гармӣ тобовар аст. Чинорҳо калон шуданду табибон оиди хосияти аллергонӣ доштани чанги барги онҳо бонги хатар заданд.
Шодравон академик Раҷаб Амонов навишта буданд, ки чанор хоси мазорҳост, рамзи ҷудоист ва онро аз қадим сари роҳҳои калон дур аз манзили инсон мешинонданд.
Тоҷикон аз қадимзамон ба парвариши дарахти ангур эътибор медоданд. Баъзе бозёфтҳои бостоншиносӣ бар ин гувоҳӣ медиҳанд. Аммо инро низ миллӣ гуфтан хатост, зеро гурҷиҳо ва дигар халқҳое зиёданд, ки ангурпарвариро вижагии суннатҳои мардуми худ медонанд.
Дар як барномаи телевизионӣ дидам, ки президент Эмомалӣ Раҳмон ба ангурзор кардани кўҳдоманҳо супориш медод. «Ангуробод» ном ҳикояам ба ёдам омад. Дар атрофи Самарқанд низ кўҳҳо ҳастанд ва ман дар як деҳаи тоҷикнишини он меҳмон шуда дар кўҳ дар ҷои тамоман беоб ангурзори калонеро дидам. Соҳиби боғ акои Абдулло гуфт, ки ҳама ба мардикорӣ ба Русия рафтанд, аммо ман исбот кардам, ки аз замини холӣ ва беоб низ даромади хуб гирифта зиндагӣ кардан мумкин аст.
Нишонаҳои он чизе ки дар «Ангуробод» навишта будам, дар ҳаёт пайдо шуда истодаанд. Хеле хурсандам.
Комментариев нет:
Отправить комментарий