Яке аз блогхонҳо оиди мақолаи «Макри Ғарб» навиштааст, ки иллати оқибмондагиамон нисбат ба ғарбиён дар худи мост. Зеро мо дину мазҳабро мисли ғарбиён дар кунҷу каноре нагузоштаем ё таъсири онро суст карда натавонистаем. Яъне ақоиду хурофоти динӣ бар шуури миллати мо ҳоким гаштааст ва ба дасту пои афкори мо занҷир бастааст.
Ман чунин фикр намекунам. Дар ҷомеа ду хели ҷаҳонбинӣ хаст: Илмӣ ва динӣ.
Шахс ё диндор аст ё донишманд. Илм ва дин хилофи ҳамдигаранд. Онҳо бо ҳам буда наметавонанд. Албатта илми идеалистиро не, илми ҳақиқии материалистиро дар назар дорам. Он олимоне, ки ба дин бовар доранд, олимони дурўя ва дурўғинанд.
Масъала сари он аст, ки дар ҷомеа кадом ҷаҳонбинӣ нуфузи бештаре пайдо мекунад: ҷаҳонбинии динӣ ё ҷаҳонбинии илмӣ?
Барномаҳои телевизиони Тоҷикистонро дида ба чунин хулоса омадам, ки дар ин ҷумҳурӣ ҷаҳонбинии динӣ наввад дар сад нуфуз пайдо кардааст. Оиди хирадгароӣ, ҷаҳонбинии илмӣ ягон ҳарфе нест.
Блогхони мазкур иллати дигарро дар танбалӣ медонад. Пурсиданиям: Магар танбалӣ реша дар ҷаҳонбинӣ надорад?
Комментариев нет:
Отправить комментарий